جلوه های قرآن در کربلا
یکی از اصولی که قرآن بر آن اصرار دارد، عشق به خوبان و خوبی ها و تنفر از بدان و بدی هاست .
قرآن می فرماید: ای پیامبر! ما نامت را بلند داشتیم (و رفعنا لک ذکرک ) در کربلا نام حسین (ع) برای همیشه بلند آوازه ماند.
قرآن می فرماید:هر گامی و کلامی باید بر اساس بصیرت باشد(ادعوا الی اللّه علی بصیره انا و من اتّبعی ) و امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) و اصحاب ، روز عاشورا ده سخنرانی کوتاه برای موعظه و ارشاد مردم داشتند.
قرآن ، از ایثارگران تجلیل می کند (و یؤثرون علی انفسهم ) در کربلا جلوه های بسیاری از ایثار به چشم می خورد که نمونه بارز آن ایثار حضرت ابوالفضل العباس (ع) است .
قرآن به عفو کردن و پذیرش عذر مردم سفارش می کند که نمونه بارز آن در کربلا عفو و بخشش حرّبن یزید ریاحی است .
قرآن می فرماید: (و العاقبه للمتّقین ) و (و العاقبه للتقوی ) در کربلا نام نیکی از دهها هزار جنایتکار نیست ، اما نام 72 تن سرباز امام حسین (ع) همچنان زنده است .
قرآن می فرماید: (امرت لان اکون اوّل المسلمین ) یعنی رهبر باید پیشگام باشد و در کربلا امام حسین (ع) فرزندش علی اکبر (ع) را قبل از جوانان بنی هاشم به میدان نبرد فرستاد .
قرآن می فرماید: (فاستقم کما امرت و من تاب معک ) ای پیامبر! تو و یارانت استقامت بورزید، در کربلا بهترین جلوه های استقامت را در امام حسین و یارانش می بینیم .
قرآن بارها می فرماید: به منطق و حق ّ فکر کنید، نه به تعداد نفرات و تعبیراتی از قبیل : (اکثرهم لا یعملون) (اکثرهم فاسقون) (اکثرهم کاذبون) را به کار برده است .