فصل سکوت

نگاه پنجره دل است .دیده ها در دل جای می گیرد و هر آنچه دیده بیند دل کند یاد .از این رو باید قلمرو نگاه را در محدوده آنچه خوب و سالم و خداپسند و دور از معصیت است ، قرار داد تا شکرانه ای بر این نعمت الهی باشد . نگاه حرام دل را هم به دنبال خود می کشاند .قرآن می فرماید :«به مؤمنان بگو که چشم خویشتن را از نگاه (هوس آلود و گناه) بپوشندو فروبندند .

وقتی دل از راه چشم تغذیه می شود ، چرا غذای حرام به آن بدهیم ؟ غذای حرام دل همان نگاههای حرام و چشم چرانی های شهوانی است . گاه نگاه اول گام یک راه اشتباه است . کسی که نگاهش را در اختیار نداشته باشد . در سراشیبی غیرقابل کنترل قرار می گیرد .

وقتی چشم دریای هوس شود ، قایق گناه در آن حرکت می کند

نگاههای بندگان زیر نظر خداوند بزرگ است حتی نگاه های دزدکی را هم می داند :«یَعلَمُ خائِنَةَ الأعیُنِ»

            من تماشای تو می کردم و غافل بودم               کز تماشای تو جمعی به تماشای منند

وقتی نگاه های ما هم تحت نظر خدا و مأموران اوست ، چرا خودمان مهاری بر چشم و کنترلی بر نگاه های خویش نداشته باشیم ؟ آیا رواست که انسان به خاطر چشم و نگاه ، جهنمی شود ؟