فصل سکوت

آنچه را که بکاری همان را درو خواهی کرد . معنای عملی این ضرب المثل آن است که ما همواره چیزی را که بیش از همه به آن می اندیشیم و به شدت به آن اعتقاد داریم و در ژرفترین سطوح انتظارش را داریم به طور روشن آن را مجسم می کنیم و به سوی زندگی خود می کشانیم . وقتی منفی و هراسان و مضطرب هستیم و احساس ناامنی می کنیم ، همان تجربه ها و موقعیت ها و مردمانی را که می خواهیم از آنها بپرهیزیم ، به خود جذب می کنیم ولی اگر اساساً گرایش ما مثبت باشد و منتظر و آرزومند شادی و رضایت و سعادت باشیم ، مردم و رویدادها و اوضاع و شرایطی را به خود فرا می خوانیم که با توقعات مثبت ما همنوا باشند . پس هر اندازه میزان انرژی مثبتی که در تصور و تجسم خواسته خود می گذاریم بیشتر باشد . تجلی آن نیز در زندگی ما فزونتر خواهد شد . این دگرگونی صرفاً از طریق اندیشه مثبت رخ نمی دهد بلکه باید ژرف ترین و اساسی ترین نگرشهایی را که نسبت به زندگی داریم کشف کنیم و بشناسیم و تغییر دهیم گاه ما به علت ترسها و مفاهیم منفی خود نمی گذاریم که در زندگی به خردسندی و کامروایی برسیم بنابراین باید خود این مجال را فراهم کنیم که به خوشبختی و توفیق و محبت دست یابیم .