فصل سکوت

یکسال بعد از اینکه امام رضا (ع) به اجبار مأمون به خراسان هجرت کردند حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر به همراه برادران و جمعی از نزدیکان خود از شهر مدینه به سمت مرو حرکت نمودند.

درمیان راه وقتی که آن حضرت به شهر ساوه رسیدند، از جانب دشمنان اهل بیت مورد حمله و هجوم قرار گرفتند و پس از درگیری سختی که میان همراهان ایشان و مهاجمان درگرفت، عده زیادی از نزدیکانشان به شهادت رسیدند و ایشان نیز بروایتی توسط زنی در شهر ساوه مسموم گشتند.

بر اثر غم از دست دادن عزیزان و یا مسمومیت، آن حضرت به شدت بیمار گشتند. ایشان به همراهان شان فرمودند: «مرا به قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که قم مرکز شیعیان ما می باشد.» هنگامی که آن حضرت به قم رسیدند، مردم قم به پیشوازشان آمدند و موسی بن خزرج که از بزرگان قم بود ، ایشان را به خانه خود برد و تکریم نمود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است. حضرت فاطمه معصومه (س) بعد ازگذشت 17 روز ، در دهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری با دلی شکسته و خاطری افسرده از غم هجران و دوری برادر، بر اثرشدت بیماری رحلت فرمودند پس ازرحلت ایشان، اهالی قم باتجلیل فراوان پیکر آن بانوی مکرمه راتشییع کردند و مزارشان زینت بخش شهر غم دیده‏ قم شد.

احادیث رسیده در رابطه با حضرت معصومه (س) از مقام برجسته آن بزرگوار در دانش و فضیلت حکایت می‏کند. آن حضرت در منظر اهل بیت از مقام خاص و بالایی برخوردارند. در رابطه با مقام خاص حضرت معصومه (س) ، امام رضا (ع) می‏فرمایند:« هرکس معصومه(س) را در قم زیارت کرده باشد،مثل این است که مرا زیارت کرده است. »

بر اساس این حدیث نه تنها زیارت ایشان همانند زیارت امام معصوم بیان شده, بلکه حضرت رضا (ع) لقب معصومه را به ایشان عطا فرموده‏اند و چون امام معصوم غلو نمی کند، لذا برای آن بانوی بزرگوار مراتبی ازعصمت و طهارت وجود دارد.

در مورد مقام والای حضرت معصومه (س) امام صادق(ع) می‏فرمایند:

« ان للّه حرماً و هو مکه ألا انَّ لرسول اللّه حرماً و هو المدینة ألا وان لامیرالمؤمنین علیه السلام حرماً و هو الکوفه الا و انَّ قم الکوفة الصغیرة ألا ان للجنة ثمانیه ابواب ثلاثه منها الى قم تقبض فیها امراة من ولدى اسمها فاطمه بنت موسى علیهاالسلام و تدخل بشفاعتها شیعتى الجنة با جمعهم. خداوند حرمى دارد که مکه است پیامبر حرمى دارد و آن مدینه است و حضرت على (ع) حرمى دارد و آن کوفه است و قم کوفه کوچک است که از هشت درب بهشت سه درب آن به قم باز مى شود. زنى از فرزندان من در قم از دنیا مى رود که اسمش فاطمه دختر موسى (ع) است و به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت مى شوند.»

امام صادق (ع) این حدیث را در حالی فرمودند که حضرت معصومه (س) و پدر بزرگوارشان هنوز دیده به جهان نگشوده بودند واین خود نشانگر مقام والای آن حضرت است .

      در کوى تو زنده، جان مرده                           بر خاک تو عرش سجده برده
   زوار تـو را بهشُت واجب                              در قصر تو جبرئیل حاجب
     کز قم به جنان درى شود باز                        گفتند و شنیده اند ز آغاز
قم باشدم از بهشت بهتر                            حاجت نبود مرا برآن در