شکرانه برتر
کسی تا نعمت را نشناسد به حالت شکر نمی رسد . پس باید داشته ها را با نداشته ها سنجید . به نعمت آگاه شد و آن را سپاس گفت . و راه شاکر شدن شناخت نعمت و ولیّ نعمت است .توجه دادن به نعمت ها که در سراسر قرآن مشهود است ،برای ایجاد همین حالت سپاس در بندگان است . سوره «الرحمن» سراسر توصیف نعمت های خدا در دنیا و آخرت است،تا بنده را به شکر و سپاس فرا خواندو با تعبیر « فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ ، پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنید؟ » از انسان اعتراف و اقرار می گیرد که هیچ یک از این نعمتها ،قابل انکار و چشم پوشی نیست .تصریح قرآن به این که مواهب الهی بی شمار است ،عجز انسان را از سپاس آن عطایا می رساند:«وَ إنتَعُدوانِعمَةَاللهِلاتُحصُوها،اگربخواهیدنعمتهاىخداراشمارکنید،شمارکردننتوانید»نحل،18. وقتی نعمت بی شمار باشد ،شکر بی انتها را هم می طلبد . پس شکرانه نعمتهای خدا از توان و طاقت بشر بیرون است :
از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش به درآید؟
از بهترین راههای ایجاد محبت خدایاد کردن خوبی ها و تذکر عطایا و نعمتهای اوست که بیش از حد استحقاق به ما عطا کرده است .چرا که یاد کرد نعمت ،غفلت را می زداید و انسان را در مقابل صاحب نعمت به شکر وامی دارد «وَأمّا بِنِعمةِ ربّک فَحَدِّث ؛یادآور نعمت پروردگارت باش. » ضحی،11 از سنتهای الهی که قران بر آن تأکید دارد این است که شکر، نعمت را می افزاید و زمان برخورداری از آن را بیشتر می کند و کفران و ناسپاسی موجب از دست رفتن آن می شود :« وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئنِ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَ لَئنِ کَفَرْتمُْ إِنَّ عَذَابىِ لَشَدِید؛ و پروردگارتان اعلام کرد که اگر مرا سپاس گویید، بر نعمت شما مىافزایم و اگر کفران کنید، بدانید که عذاب من سخت است »ابراهیم ،7
شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند
قرآن تنها راه شکر گذاری نعمتها را در تقوی پیشگی می داند و راه تقوی پیشگی را در این می داند که تسلیم هدایت الهی شویم و به حدود الهی و حقوق انسانها احترام بگذاریم تنها از چیزهای حلال و پاک استفاده نمائیم و از هرگونه انحراف و شرک دوری نمائیم با استفاده از اموال و دیگر توانمندیهای خود در هدایت گمراهان و اصلاح امور نیازمندان بکوشیم .در مقابل ذکر خدا(قرآن ) متواضع باشیم و در مقابل مصیبتهایی که به ما می رسد شکیبا باشیم و دین را بپا داریم و از آنچه خدا به ما روزی داده است انفاق کنیم و از آنچه در راه خدا قربانی می کنیم به نیازمندان از مستمند قانع و فقیر کمک نمائیم و به دیگران احسان کنیم .برای رسیدن به مرحله شکر باید از خدا توفیق خواست که بی مدد او از عهده سپاس کوچکترین نعمتش هم برنمی آییم و شاکران اهل معرفت و بصیرتند .برگرفته از کتاب سلوک قرآنی